Увайсці з холаду

Калісьці мы дзяліліся радасцю,
Зараз кожны абірае свой шлях.
Але ўсё, што было нам патрэбна -
Ўбачыць адказ у вачах.

Дзякуй табе за верасень,
Дзякуй за час у размовах.
¿Як адзíн аднаго не пачулі мы,
Размаўляючы на матчыных мовах?

Мы вольныя рабіць, што захочам,
У цемры чакаючы святла.
Чаму не глядзелі мы ў вочы,
А ў словах шукалі цяпла?

Здаецца, ты асалоду
Атрымліваеш ад пакуты...
Я кахаў, не шукаючы кахання,
І слухаў, хоць не быў пачуты.

Шчыра жадаю табе шчасця,
А сабе - каб мяне абнялі.
Усё, што было мне патрэбна -
Проста, каб мяне прымалі.

Я хацеў схавацца ад позіркаў,
Не быць у іх прад вачыма,
Каб мы заставаліся з намі -
Але гэта было немагчыма...

Ці пачую цябе я зноўку?
Мінулае не мае значэння...
Калі ласка, памятай пра зараз.
А пакуль - да пабачэння.

Нам ніколі не быць ідэальнымі,
Сябе цалкам не зразумець.
Нам робяць балюча - і мы панікуем,
Баімся, каб не акалець.

Адчуваю прысуд свабоды -   
Маўчанне, што варта золату.
Усё, чаго мы хацелі -
Проста ўвайсці з холаду.

(с) 22.01.13